Obrzydzenie w kontekście rozkoszy nie jest jakimś szczególnie budującym komunikatem. Bryzganie nasieniem można traktować jako konfirmację posiadania, akt upokorzenia ale również jako hołd składany na ołtarzu Venery. Trudno być bardziej expresyjnym a jednocześnie wyeksponowanym niż w momencie wytrysku. A co do uroku różyczki to ja już kiedyś publicznie się deklarowałem, że w pizdę patrzę jak w tęczę i nie wydaje mi się, żebym był w takiej postawie szalenie ostamotniony.

pzdr.

m

Ja cię do pornografii na pewno namawiać nie będę a jeżeli twoje z nią spotkanie opiera się o polskie pisemka i miał internetowy to trochę współczuję. Wizualne chamstwo i chamstwo w ogóle to codzienność ale nie powinno ono determinować naszego stosunku do zjawisk per se. Pornografia zdecydowanie jest realną odpowiedzią na realne potrzeby - obrazy to fantomy rzeczywistości a żądza i jej fantazmaty są tej integralnym elementem. Niewątpliwie voyeryzm to zdecydowanie męska cecha ale nie jest on też wyłączną domeną naszej płci. Kryterium tego co obrzydliwe a co piękne zawsze pozostanie ambiwalente i zależeć będzie od indywidualnej perspektywy, kontekstu i uwagi. Ja dziesięć lat temu nie wiąłbym do ręki Nekromatika a dzisiaj należy on do moich ulubionych filmów. Jeżeli mogę polecić coś z literatury to wstęp Lucy MacKenzie do albumu Richarda Kerna "Model Raealse" jest bardzo interesującym komentarzem do pornografii napisanym z kobiecej perspektywy, natomiast "Trzy córki swojej matki" Pierre Louysa to niezwykle konsekwentne studium osobowości kurwy i jej fantasmagorii. Wreszcie - jeżeli źródła brudu i rozkoszy nie byłyby ulokowane na tym samym biegunie naszego ciała a sperma miała smak koktailu waniliowego uniknelibyśmy wielu konfuzji w sferze seksu :)

pzdr.

m